VISIE
Column Karel Frielink
Een veelgehoorde klacht: de overheid heeft geen visie. Maar wat is dat eigenlijk, een visie?
Als het gaat om een land, in ons geval het Land Curaçao, dan is een visie een inspirerend toekomstbeeld. Een bereikbare droom. Ideeën over hoe het Land Curaçao zich in de komende 10 tot 20 jaar zou kunnen en moeten ontwikkelen. Ideeën die collectief worden gedeeld. Kortom, een toekomstvisie. En die ontbreekt.
Op 10-10-’10 is het Land Curaçao geboren. Een land met een hele toekomst voor zich. Maar ook een land met een verleden, een erfenis. En die erfenis bestaat niet alleen uit een bestuurlijk-politieke cultuur die wordt gekenmerkt door particuliere belangen en vriendjespolitiek.
Er zijn duizenden mensen in Curaçao die slecht gehuisvest zijn. Nauwelijks of geen inkomen hebben. Geen geld hebben om hun kinderen eten mee naar school te geven. Die verslaafd zijn aan drugs. We lezen in de krant over inbraken, overvallen, georganiseerde misdaad en diep in de samenleving ingrijpende corruptie. En over een jeugdwerkloosheid van zo’n 37%.
Maar waar zijn de plannen, de ideeën om deze en andere problemen groots en structureel aan te pakken? Ministers van onderwijs komen en gaan. Een minister van economische zaken die kleinschalig en op korte termijn lijkt te denken. We zien de problemen wel, maar we lossen ze niet op. “The only thing worse than being blind is having sight but no vision” (Helen Keller).
Wie aan Aruba denkt, denkt aan groen. Hoe je verder ook denkt over Aruba en met name de openbare financiën, dat land heeft zichzelf met een door Mike Eman uitgedragen visie op de kaart gezet. Een visie die als belangrijk kenmerk heeft dat in beginsel alle inwoners van Aruba erbij betrokken moeten worden en dat er uiteindelijk voor het volk als geheel meer welvaart en meer welzijn komt.
Maar waar willen wij met Curaçao over 10, 25 en 50 jaar staan? Wat is onze toekomstvisie? Het moet vooral anders. Zoals we nu leven, kunnen we niet blijven doorgaan. Kortzichtig. Kleingeestig. Navelstaarderig. Rondtollend in historische frustraties. Te nationalistisch. Teveel mensen die met hun eigenbelang bezig zijn.
Het belang van het volk moet weer voorop staan. En dan heb ik het over het hele volk, en niet alleen over dat deel waarop politici zich zo graag beroepen. Er moet ‘groot’ worden gedacht. Alle krachten moeten worden gebundeld. En er is behoefte aan een integrale aanpak: economie, sociale omstandigheden, milieu, cultuur en noem maar op, hangen meer met elkaar samen dan soms wordt gedacht.
En we moeten daarmee snel aan de slag. We hebben immers in Curaçao zowel enorme welvaart als schrijnende armoede. De gevaren daarvan zijn: toenemende instabiliteit, een niet functionerende maatschappij en toenemende politieke en maatschappelijke tegenstellingen. In een dergelijke omgeving kunnen politieke en andere randfiguren tot bloei komen.
Na de visie komt de aanpak. Plannen zijn mooi, maar ze moeten ook worden uitgevoerd. En daar dient zich het volgende probleem aan. Waar het aan ontbreekt is eensgezindheid, solidariteit en teamvorming. Iedereen is bezig met zijn eigen belangen en verworven rechten, terwijl het grote plaatje uit het oog wordt verloren.
Kijk naar de hele discussie rond de locatie van het nieuw te bouwen ziekenhuis. En de actuele discussie over de historische monumenten die gesloopt zijn of moeten worden. Denk aan de vakbonden die onvoldoende constructief willen meedenken over een meer effectief functionerend ambtenarenapparaat. Denk aan het in de ijskast zetten van een prachtig plan als de Airport City. En dat is niet het enige plan dat om onzakelijke redenen is afgeschoten. Het is ook prima als deskundigen uit China zich laten voorlichten over onze raffinaderij, maar waarom wordt er niet serieus gekeken naar alternatieven als Green Town?
Er wordt de laatste tijd veel gesproken over het succesverhaal dat Singapore heet. Maar Singapore werd decennialang geleid door een dictator. Dat moeten we niet willen. Maar er is wel behoefte aan leiderschap. Groot leiderschap. Een man of vrouw die met zijn of haar team zorgt dat we eensgezind bouwen aan een mooie en duurzame toekomst voor het Land Curaçao en het Curaçaose volk. Maar dat vereist wel dat de politici die het in de afgelopen jaren voor het zeggen hebben gehad van het politieke toneel verdwijnen. Een nieuwe, frisse generatie van onbesproken gedrag moet het nu maar eens overnemen.
Wil de inspirerende, uitdagende en dynamische leider van de toekomst zich alsjeblieft snel melden? Op mijn steun kan alvast worden gerekend!
Column Karel Frielink in ‘Wat een week!’ bij Paradise FM (23 mei 2015) – Klik hier om de column te beluisteren.
.
